Week 2 - De keerzijde van werk in een kindertehuis
Blijf op de hoogte en volg Debbie
04 Oktober 2012 | Zuid-Afrika, Johannesburg
Hallo allemaal!
Zo, ik ben inmiddels al weer bijna twee weken aan het werk in het kindertehuis. Voor mijn gevoel vliegt de tijd! En dat, terwijl er deze week weer zoveel gebeurd is en niet alleen in positieve zin dit keer...
Laat ik beginnen met vertellen hoe mijn dagritme er door de week uitziet. Meestal begin ik rond 8:00 met mijn werkzaamheden. Van Heather mag ik zelf weten waar ik ga helpen en mijn voorkeur ligt bij de toddlers (de oudste babies van het kindertehuis). Als ik begin, gaan de toddlers net ontbijten en daar is vaak genoeg hulp bij nodig! Sommigen eten al uit zichzelf, al kan je je wel voorstellen wat voor kliederboel dat geeft! Maar dat geeft niks. De toddlers worden juist gestimuleerd omzelf te eten. Of dat nu met bestek of met de handen is. Sommigen eten nog niet uit zichzelf en deze kleintjes moeten geholpen worden. Het resultaat van een half uurtje helpen bij het ontbijt is vaak dat jezelfook helemaalonder de pap zit... Je moet dus niet je mooiste kleren aantrekken!
Na het ontbijt worden de luiers verschoond en daarna moeten de toddlers zich melden in de 'playroom'. Hier wordt op speelse wijze geprobeerd, de kleintjes wat aan te leren. Zo leren ze tellen, kleuren herkennen en lichaamsdelen benoemen. Hierna wordt er aan 'leerzame ontspanning' gedaan zoals het inkleuren van kleurplaten of het spelen met klei.
Hierna mogen de kleintjes naar buiten om te spelen. Er staan daar schommels en klimtoestellen waar ze los op kunnen gaan. Ook zijn er ballen en ander speelgoed waar ze gebruik van maken. Buiten krijgen ze ook een tussendoortje. Vaak is dit iets van fruit. Als het buitenspelenaf is gelopen worden de babies weer verschoond en breek 'lunchtime' aan. Hierbij geldt hetzelfde verhaalals bijhet ontbijt: je komt vaak handen tekort!
Als de lunch voorbij is is het tijd voor een middagdutje en tijd voor mijom lekker even te lunchen. Er wordt wel ten alle tijde toezicht gehouden, dus de lunch van het personeel gaat in shifts.
De toddlers worden weer gewekt rond eenuur of half 3, waarna ze weer worden verschoond. Als dit gebeurd is gaan ze weer naar buiten, waar ze een beetje wakker kunnen worden. Het is dan altijd heerlijk rustig! Ze krijgen hier weer een tussendoortje. Dan spelen ze nog wat en is het tijd om in bad te gaan. Ze krijgen allemaal een pyamatje aan en krijgen het avondeten. Dan is het nog wat tv kijken en hup, naar bed!
Dit klinkt allemaal heel gemakkelijk, maar ik kan je vertellen dat ik na zo'n dag uitgeput ben! De kleintjes vragen zoveel aandacht en dat kost gewoon superveel energie. Het is we lontzettend leuk hoor! Vooral omdat ik hun namen en hun karaktertjes een beetje begin te leren kennen. Erg leuk!
In het weekend ben ik vaak op stap met de familie Roussouw. Zo zijn we afgelopen weekend 's ochtends ergens gaan ontbijten (weer in zo'n megagrote mall die wij in Nederland niet hebben!!!) heb ik met Christa muffins en brownies gebakken, ben ik gaan minigolfen en heb ik een zondagse kerkdienst van het leger des heils meegemaakt. Ze laten me, ondanks hun drukke leven in het kindertehuis (ze moeten dag en nacht klaarstaan), zoveel van Zuid-Afrika zien en het is zo fijn dat ze er altijd voor me zijn. Ze noemen me zelfs al hun tweede dochter!
Naast het 'gewone' dagelijkse leven gebeuren er in het kinderhuis ook bijzondere dingen. Een voorbeeld daarvan is dat afgelopen maandag een jongetje geadopteerd is. Zijn nieuwe (Finse) ouders kwamen hem ophalen en het jongetje was door het dolle heen. Hij liet me al dagen van te voren verschillende foto's zien van zijn nieuwe ouders en hij had een afstreepkalender waarin hij de dagen aftelde totdat ze zouden komen.
Naast blije gebeurtenissen als een adoptie is er ook een keerzijde van het werken in een kindertehuis. Niet alle baby'tjes redden het en dat heb ik deze week in tweevoud meegemaakt. Twee kleine baby'tjes van amper een paar maanden oud, en verlaten door hun ouders, overleden in het ziekenhuis. Afgelopen dinsdag is er hier in het kindertehuis een dienst gehouden en zijn ze daarna begraven. Ik kan je vertellen dat dit een enorme indruk op mij heeft gemaakt. Het was zo ontzettend emotioneel. Van te voren wilde Heather mij alvast voorbereiden en liet me het kapelletje zien met de twee kleine witte kistjes waarin de baby'tjes lagen. Ik schoot gelijk vol.
De dienst en de begrafenis waren erg indrukwekkend.De aanwezigheid en de betrokkenheid van het personeel speelde daarbij een grote rol. Ze zongen liedjes vanuit hun hart. Het klonk zo mooi! Daarnaast is het gewoon een goed en mooi idee dat de baby'tjes toch, ondanks dat ze verlaten zijn door hun ouders, een eervolle begrafenis krijgen. Het is een heel dubbel gevoel. Aan de ene kant ben je verdrietig over het feit dat deze baby'tjes zo jong gestorven zijn en eigenlijk geen kans hebben gehad. Maar aan de andere kant ben ik wel blij dat ik een deel heb kunnen uitmaken van het gezelschap dat deze twee kleintjes een mooie begrafenis heeft kunnen geven.
Kortom, ik heb in de afgelopen twee weken veel meegemaakt. Mooie, grappige, leuke, maar ook emotionele momenten. Ik ben benieuwd wat de komende week me weer gaat brengen.
Baie groete en soen!
Debbie
Zo, ik ben inmiddels al weer bijna twee weken aan het werk in het kindertehuis. Voor mijn gevoel vliegt de tijd! En dat, terwijl er deze week weer zoveel gebeurd is en niet alleen in positieve zin dit keer...
Laat ik beginnen met vertellen hoe mijn dagritme er door de week uitziet. Meestal begin ik rond 8:00 met mijn werkzaamheden. Van Heather mag ik zelf weten waar ik ga helpen en mijn voorkeur ligt bij de toddlers (de oudste babies van het kindertehuis). Als ik begin, gaan de toddlers net ontbijten en daar is vaak genoeg hulp bij nodig! Sommigen eten al uit zichzelf, al kan je je wel voorstellen wat voor kliederboel dat geeft! Maar dat geeft niks. De toddlers worden juist gestimuleerd omzelf te eten. Of dat nu met bestek of met de handen is. Sommigen eten nog niet uit zichzelf en deze kleintjes moeten geholpen worden. Het resultaat van een half uurtje helpen bij het ontbijt is vaak dat jezelfook helemaalonder de pap zit... Je moet dus niet je mooiste kleren aantrekken!
Na het ontbijt worden de luiers verschoond en daarna moeten de toddlers zich melden in de 'playroom'. Hier wordt op speelse wijze geprobeerd, de kleintjes wat aan te leren. Zo leren ze tellen, kleuren herkennen en lichaamsdelen benoemen. Hierna wordt er aan 'leerzame ontspanning' gedaan zoals het inkleuren van kleurplaten of het spelen met klei.
Hierna mogen de kleintjes naar buiten om te spelen. Er staan daar schommels en klimtoestellen waar ze los op kunnen gaan. Ook zijn er ballen en ander speelgoed waar ze gebruik van maken. Buiten krijgen ze ook een tussendoortje. Vaak is dit iets van fruit. Als het buitenspelenaf is gelopen worden de babies weer verschoond en breek 'lunchtime' aan. Hierbij geldt hetzelfde verhaalals bijhet ontbijt: je komt vaak handen tekort!
Als de lunch voorbij is is het tijd voor een middagdutje en tijd voor mijom lekker even te lunchen. Er wordt wel ten alle tijde toezicht gehouden, dus de lunch van het personeel gaat in shifts.
De toddlers worden weer gewekt rond eenuur of half 3, waarna ze weer worden verschoond. Als dit gebeurd is gaan ze weer naar buiten, waar ze een beetje wakker kunnen worden. Het is dan altijd heerlijk rustig! Ze krijgen hier weer een tussendoortje. Dan spelen ze nog wat en is het tijd om in bad te gaan. Ze krijgen allemaal een pyamatje aan en krijgen het avondeten. Dan is het nog wat tv kijken en hup, naar bed!
Dit klinkt allemaal heel gemakkelijk, maar ik kan je vertellen dat ik na zo'n dag uitgeput ben! De kleintjes vragen zoveel aandacht en dat kost gewoon superveel energie. Het is we lontzettend leuk hoor! Vooral omdat ik hun namen en hun karaktertjes een beetje begin te leren kennen. Erg leuk!
In het weekend ben ik vaak op stap met de familie Roussouw. Zo zijn we afgelopen weekend 's ochtends ergens gaan ontbijten (weer in zo'n megagrote mall die wij in Nederland niet hebben!!!) heb ik met Christa muffins en brownies gebakken, ben ik gaan minigolfen en heb ik een zondagse kerkdienst van het leger des heils meegemaakt. Ze laten me, ondanks hun drukke leven in het kindertehuis (ze moeten dag en nacht klaarstaan), zoveel van Zuid-Afrika zien en het is zo fijn dat ze er altijd voor me zijn. Ze noemen me zelfs al hun tweede dochter!
Naast het 'gewone' dagelijkse leven gebeuren er in het kinderhuis ook bijzondere dingen. Een voorbeeld daarvan is dat afgelopen maandag een jongetje geadopteerd is. Zijn nieuwe (Finse) ouders kwamen hem ophalen en het jongetje was door het dolle heen. Hij liet me al dagen van te voren verschillende foto's zien van zijn nieuwe ouders en hij had een afstreepkalender waarin hij de dagen aftelde totdat ze zouden komen.
Naast blije gebeurtenissen als een adoptie is er ook een keerzijde van het werken in een kindertehuis. Niet alle baby'tjes redden het en dat heb ik deze week in tweevoud meegemaakt. Twee kleine baby'tjes van amper een paar maanden oud, en verlaten door hun ouders, overleden in het ziekenhuis. Afgelopen dinsdag is er hier in het kindertehuis een dienst gehouden en zijn ze daarna begraven. Ik kan je vertellen dat dit een enorme indruk op mij heeft gemaakt. Het was zo ontzettend emotioneel. Van te voren wilde Heather mij alvast voorbereiden en liet me het kapelletje zien met de twee kleine witte kistjes waarin de baby'tjes lagen. Ik schoot gelijk vol.
De dienst en de begrafenis waren erg indrukwekkend.De aanwezigheid en de betrokkenheid van het personeel speelde daarbij een grote rol. Ze zongen liedjes vanuit hun hart. Het klonk zo mooi! Daarnaast is het gewoon een goed en mooi idee dat de baby'tjes toch, ondanks dat ze verlaten zijn door hun ouders, een eervolle begrafenis krijgen. Het is een heel dubbel gevoel. Aan de ene kant ben je verdrietig over het feit dat deze baby'tjes zo jong gestorven zijn en eigenlijk geen kans hebben gehad. Maar aan de andere kant ben ik wel blij dat ik een deel heb kunnen uitmaken van het gezelschap dat deze twee kleintjes een mooie begrafenis heeft kunnen geven.
Kortom, ik heb in de afgelopen twee weken veel meegemaakt. Mooie, grappige, leuke, maar ook emotionele momenten. Ik ben benieuwd wat de komende week me weer gaat brengen.
Baie groete en soen!
Debbie
-
05 Oktober 2012 - 14:02
Kristine:
Hey Deb!
Wat een ervaringen, klinkt allemaal erg leuk en indrukwekkend. Goh die babytjes die overleden, het lijkt me erg zwaar om mee te maken.
Geniet maar van de goede dingen, veel plezier.
Kus Kris -
06 Oktober 2012 - 22:43
Sjaak:
Die foto van die spelende kindertjes is echt schattig (net als die bij de zwembadjes op facebook)! Hou je taai daar meid en geniet ervan! Dikke kussen! -
07 Oktober 2012 - 19:46
Ma:
Weer een mooi verslag, meid! We zijn trots op je!Je doet het hartstikke goed.
Kusjes ma -
10 Oktober 2012 - 20:26
Toos:
hoi Debbie,
nu ik terug ben van vakantie lees ik over je belevenissen in het kinderhuis.
je maakt veel bijzondere dingen mee, het zal best wel indruk maken op je.
Veel plezier nog met je kindjes daar en geniet van deze mooie ervaring. groetjes Toos en Ben -
10 Oktober 2012 - 21:40
Henri:
Heel leuk geschreven. En meteen midden in de èchte wereld, met ups en downs. Wat mij opvalt, maar dat kan ik gemakkelijk zeggen, is hoe snel die twee weken nu alweer zijn omgegaan. Geniet ervan, het is zó weer voorbij!
Henri -
12 Oktober 2012 - 21:48
Henny :
Nou meid da's heftig kan ik me voorstellen , 2 van die witte kistjes in een lege kapel en dan weten dat daar 2 babies in liggen. Het voeren van die kids is natuurlijk een waar knoeifestijn want er komt waarschijnlijk meer food op de vloer en omstreken terecht dan in die mondjes zelf. Voordeel daarvan is misschien dat die luiers niet helemaal tot de rand toe gevuld zijn!!. Hebben ze daar ook iets als pampers of worden daar nog de ouderwetse degelijke katoenen lappen met sluitspelden gebruikt. Liefs Henny
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
