Week 1 - Vliegen, werken en braaien!

Hallo allemaal!

Zo, hier mijn allereerste reisverslag vanuit Johannesburg (Jo'burg) in Zuid-Afrika. Mijn eerste week zit er alweer bijna op. Ik heb inmiddels al een hoop meegemaakt en het werd eens tijd dit met jullie te delen.

22 september was de dag van de lange heenvlucht. Dit betekende vroeg opstaan, alles nog een keertje checken en gaan met die banaan. Bij de douane begon mijn eerste avontuur. Normaal gesproken moet je gewoon door een poortje lopen en als je dan iets van metaal bij je hebt gaat het piepen. Nou, ik weet niet waar ik in moest, maar het had iets weg van een teletijdmachine. Ik moest erin gaan staan, mijn armen omhoog doen en ik werd van onder tot boven gescand. Ieh... De mensen van de douane kunnen dus gewoon door je heen kijken! Maar goed, ik had geen wapens of andere onhandige dingen voor aan boord bij me, dus ik mocht doorlopen.
Mijn vlucht was zeer comfortabel (afgezien van het krijsende kind dat twee plaatsen verderop zat). Ik zat op stoel 30 F, een plaats bij de nooduitgang en met helemaal niemand voor je. Ik had dus superveel beenruimte! Verder was er weinig turbulentie, goed eten en genoeg films en tv series te bekijken op de heenvlucht van 11 uur.
Na geland te zijn, door de paspoortcontrole te zijn gelopen en mijn bagage te hebben opgehaald zag ik Heather (de eigenaresse van het kindertehuis) gelijk staan. Ik herkende haar meteen van de foto's van facebook. Ze reed ons naar huis (ze stopte nog wel even bij de MacDonalds) en daar ontmoette ik de rest van de familie: haar man Neil, haar dochter Christa en de vier katten (Stud, Neptune, Blackie en Vlekkie). Nadat ik ze had ontmoet liet Heather me mijn flat zien en ben ik lekker gaan slapen. Ik was zo moe!

Het kindertehuis Ethembeni is vrij groot. Er wonen ongeveer 60 baby's van 0 tot 3 jaar en sommigen hebben aids of tbc. De familie Rossouw heeft een eigen woongedeelte en ik verblijf in een speciale gastenflat, die trouwens echt enorm is! Ik heb mijn eigen slaapkamer, keuken en badkamer en er zouden nog 6 andere mensen kunnen verblijven, zo groot! Er zijn dag en nacht werknemers aanwezig die de baby's verzorgen. Een hele onderneming dus!
De omgeving waarin het kindertehuis staat is een beetje gevaarlijk. Het is een mindere wijk van Johannesburg (Doornfontein) en ik mag dan ook niet zomaar alleen over straat. Wanneer ik bij wijze van spreken ergens heen wil, moet ik met de auto worden gebracht.
Doordat ik nu in het kindertehuis woon, hoor je de hele dag kinderstemmen. 's Ochtends wordt ik wakkergezongen en 's avonds hoor ik af en toe baby'tjes huilen. Tja, het hoort er allemaal bij!

Goed, wat heb ik nu de eerste week allemaal gedaan. Allereerst heb ik hard gewerkt! Ik heb geloof ik nu wel met zo'n beetje alle werkzaamheden meegeholpen, dus ik weet wat er gedaan moet worden. Zo ben ik bijvoorbeeld ook al ondergepoept. Ja, ik hoor er dus al helemaal bij! Het liefst werk ik met de toddlers, de oudste groep baby's in het tehuis. Ze zijn zo enthousiast en noemen iedere begeleider (dus mij ook) mammi. Ik moet ze helpen aankleden, wassen, eten, leren en bezighouden. Ik ben na zo'n dag dan ook helemaal kapot! Maar het is wel erg leuk om te doen.
Naast werken heb ik ook al genoeg leuke dingen gedaan. Zo ben ik al een aantal keer met Heather en Christa naar de mall geweest. Wat een winkels ze daar hebben! Ongelofelijk! Dat kennen wij echt niet in Nederland hoor! Het zijn winkels met Amerikaanse proporties! Zo groot!
Verder ben ik wat met Christa koffie gaan drinken, heb ik gezellig gegeten met familieleden van de familie Rossouw en heb ik National Heritageday / National Braaiday meegemaakt. Op deze laatste dag (dat was afgelopen maandag) heb ik samen met Christa voor de hele staf worst staan te braaien. Braaien is ongeveer hetzelfde als bbq, maar dan groter en minder aangebakken. Het vlees moet sappig blijven en redelijk rauw gegeten worden. Lekker hoor! De werknemers kwamen op deze feestdag in hun klederdracht naar het werk. Erg leuk en het was een kleurrijke bedoeling!

Zo, ik zie dat ik toch al aardig veel te vertellen heb over de afgelopen dagen. Ik ga er nu weer vandoor. De toddlers worden zo wakker van hun middagdutje en dan ben ik weer hard nodig! Ik spreek jullie volgende week weer!

Tot vinnig!
Soen,

Debbie