Week 4 - Een weekje buiten het kindertehuis
Blijf op de hoogte en volg Debbie
18 Oktober 2012 | Zuid-Afrika, Bloemfontein
Hallo allemaal!
Jullie wachten natuurlijk met smacht op een nieuw verslag. Nou... tadaaaa! Hier is er weer eentje! Deze week zal mijn verslag echter minder over het kindertehuis gaan dan anders. Ik ben er namelijk niet zoveel geweest! Dit komt doordat ik allemaal 'tripjes' heb gemaakt. Hier zal ik jullie deze keer dan ook volop over vertellen!
Om te beginnen ben ik afgelopen zaterdag voor het eerst in mijn leven naar een rugbywedstrijd geweest: de Blue bulls tegen de Lions. Ik had helemaal geen idee wat ik ervan moest verwachten en kende de regels niet eens!Van te voren heb ik dus maar even met Neil naar een wedstrijd op tv gekeken. Zo is mijn rugbykennis toch een klein beetje bijgespijkerd. Ik ging samen met Christa en voor de wedstrijd kreeg ik een blauw shirt (ik was blijkbaarvoor de bulls) om er als een echte Zuid-Afrikaanse supporter uit te zien. Een van Christa's favo teams is de blue bulls, dus ja, dan was ik daar ook maar voor (ondanks dat de Lions uit Johannesburg komen en de bulls van Pretoria). Maar jeetje mina, wat een belevenis! Het begon al toen we het stadion binnenkwamen. Het was zo ontzettend groot (Sorry familie Collijn, maar het mvv-stadion leek hierbij wel een vissenkom)! Er stonden allerlei artiesten op te treden en er waren cheerleaders, waarvan er eentje uitgleed, heheh!
De wedstrijd zelf was heel erg erg spannend. In het begin was ik nog wel onzeker of ik op het goede moment juichde (ik keek gewoon even stiekem opzij of Christa ook blij was) maar later ging ik helemaal los. Ook mijn omgeving bleef niet stil zitten. Ik heb erg gelachen om het publiek. Een man riep bijvoorbeeld: "Lions is kak!" En de lions waren ook 'kak' want de blue bulls wonnen met 50-29! Kortom, topavond gehad!
Na het rugbytripje ben ik zondag en maandag met Heather en Neil naar Bloemfontein geweest. We moesten daar heen vanwege de rug van Neil. Hij heeft een zware operatie gehad en moet al een aantal weken een brace om. Hij mag zijn rug niet te veel gebruiken en moet eigenlijk de hele tijd liggen. Het ziekenhuis in Bloemfontein is een van de beste van het land, heeft minder lange wachttijden dan dat van Johannesburg enis goedkoper dan een privékliniek. De 4 uur durende autorit naar het ziekenhuis is dus een betere optie dan maanden te moeten wachten of veelgeld te moeten betalen. Heather zat achter het stuur en Neil lag achterin op een matras dat we daar hadden neergelegd. Ik was blij dat ik mee mocht, want zo kon ik wat meer van Zuid-Afrika zien. Heb dan ook erg genoten van het landschap!
In Bloemfontein verbleven we voor een nachtje bij vrienden van Heather en Neil. De volgende dag moesten we alweer terug. Het kindertehuis kan niet te lang zonder Heather en Neil. Het draait het hele jaar door, inclusief feestdagen. Als ze vakantie willen moeten ze dat ruim van te voren aangeven bij het Leger des Heils, zodat er die tijd een vervanger gezocht kan worden. Dit is altijd iemand van het Leger, nooit een werknemer oid.
Maar goed, terwijl Heather, haar vriendin en ik de volgende ochtend aan het winkelen waren, was Neil aan het wachten in het ziekenhuis. Helaas waren zijn beide dokters afwezig, dus werd zijn formulier op de grote stapel gegooid en moest hij wachten totdat hij aan de beurt was.... enneh... dat duurde wel een paar uur! Hij had rond een uur of 7:00 zijn formulier ingediend en werd uiteindelijk rond 13:00 uur geholpen! En dan ook nog door een dokter die hij toevallig kende en die toevallig langsliep, anders had het nog langer geduurd! Dan is het bij ons in Nederland toch beter geregeld he?
Het bleek dat Neil op de beterende hand is en dat hij nog ongeveer een week zn brace moet dragen. Hij was dus heel blij dat het einde inzicht is!
Nadat Neil weer was geinstalleerd achterin de auto, zijn we weer terug naar Johannesburg gereden (en ondertussen nog gestopt om een supergroot én lekker ijsje te eten!).
Verder ben ik deze week twee dagen (dinsdag en woensdag) met Heather meegeweest naar het Leger des Heils college. Hier worden de cadetten opgeleid die een carriere binnen het Leger nastreven. Heather moest hier lesgeven: handenarbeid. Ik vond het heel erg leuk dat ik meemocht, want ik houd wel van een beetje fröbelen. De mannelijke cadetten hadden af en toe wat motievatieproblemen,maar over het algemeen deediedereen zijn best. Het was ook nog eens hardstikke gezellig. We hebben o.a. een armbandje met bedels, boekenleggers, broches, tassenhangers en telefoonhangers gemaakt. Heel erg leuk! Tijdens het knutselen ging er (worship)muziek aan en er werd uit volle borst meegezongen. Dat klonk zo mooi! Echt leuk om ook dit eens mee te maken.
Heather noemt mij af en toe haar 'schaduw', omdat ik overal met haar mee naartoe ga. Maar ja, zo zie je wel veel en maak je vanalles mee. Door de tripjes van deze week heb ik Zuid-Afrika weer op andere manieren leren kennen. Heel tof!
Nou, ik ga maar weer eens aan het werk. Bedankt voor het lezen en tot volgende week!
Baie groete en soen!
Debbie
Jullie wachten natuurlijk met smacht op een nieuw verslag. Nou... tadaaaa! Hier is er weer eentje! Deze week zal mijn verslag echter minder over het kindertehuis gaan dan anders. Ik ben er namelijk niet zoveel geweest! Dit komt doordat ik allemaal 'tripjes' heb gemaakt. Hier zal ik jullie deze keer dan ook volop over vertellen!
Om te beginnen ben ik afgelopen zaterdag voor het eerst in mijn leven naar een rugbywedstrijd geweest: de Blue bulls tegen de Lions. Ik had helemaal geen idee wat ik ervan moest verwachten en kende de regels niet eens!Van te voren heb ik dus maar even met Neil naar een wedstrijd op tv gekeken. Zo is mijn rugbykennis toch een klein beetje bijgespijkerd. Ik ging samen met Christa en voor de wedstrijd kreeg ik een blauw shirt (ik was blijkbaarvoor de bulls) om er als een echte Zuid-Afrikaanse supporter uit te zien. Een van Christa's favo teams is de blue bulls, dus ja, dan was ik daar ook maar voor (ondanks dat de Lions uit Johannesburg komen en de bulls van Pretoria). Maar jeetje mina, wat een belevenis! Het begon al toen we het stadion binnenkwamen. Het was zo ontzettend groot (Sorry familie Collijn, maar het mvv-stadion leek hierbij wel een vissenkom)! Er stonden allerlei artiesten op te treden en er waren cheerleaders, waarvan er eentje uitgleed, heheh!
De wedstrijd zelf was heel erg erg spannend. In het begin was ik nog wel onzeker of ik op het goede moment juichde (ik keek gewoon even stiekem opzij of Christa ook blij was) maar later ging ik helemaal los. Ook mijn omgeving bleef niet stil zitten. Ik heb erg gelachen om het publiek. Een man riep bijvoorbeeld: "Lions is kak!" En de lions waren ook 'kak' want de blue bulls wonnen met 50-29! Kortom, topavond gehad!
Na het rugbytripje ben ik zondag en maandag met Heather en Neil naar Bloemfontein geweest. We moesten daar heen vanwege de rug van Neil. Hij heeft een zware operatie gehad en moet al een aantal weken een brace om. Hij mag zijn rug niet te veel gebruiken en moet eigenlijk de hele tijd liggen. Het ziekenhuis in Bloemfontein is een van de beste van het land, heeft minder lange wachttijden dan dat van Johannesburg enis goedkoper dan een privékliniek. De 4 uur durende autorit naar het ziekenhuis is dus een betere optie dan maanden te moeten wachten of veelgeld te moeten betalen. Heather zat achter het stuur en Neil lag achterin op een matras dat we daar hadden neergelegd. Ik was blij dat ik mee mocht, want zo kon ik wat meer van Zuid-Afrika zien. Heb dan ook erg genoten van het landschap!
In Bloemfontein verbleven we voor een nachtje bij vrienden van Heather en Neil. De volgende dag moesten we alweer terug. Het kindertehuis kan niet te lang zonder Heather en Neil. Het draait het hele jaar door, inclusief feestdagen. Als ze vakantie willen moeten ze dat ruim van te voren aangeven bij het Leger des Heils, zodat er die tijd een vervanger gezocht kan worden. Dit is altijd iemand van het Leger, nooit een werknemer oid.
Maar goed, terwijl Heather, haar vriendin en ik de volgende ochtend aan het winkelen waren, was Neil aan het wachten in het ziekenhuis. Helaas waren zijn beide dokters afwezig, dus werd zijn formulier op de grote stapel gegooid en moest hij wachten totdat hij aan de beurt was.... enneh... dat duurde wel een paar uur! Hij had rond een uur of 7:00 zijn formulier ingediend en werd uiteindelijk rond 13:00 uur geholpen! En dan ook nog door een dokter die hij toevallig kende en die toevallig langsliep, anders had het nog langer geduurd! Dan is het bij ons in Nederland toch beter geregeld he?
Het bleek dat Neil op de beterende hand is en dat hij nog ongeveer een week zn brace moet dragen. Hij was dus heel blij dat het einde inzicht is!
Nadat Neil weer was geinstalleerd achterin de auto, zijn we weer terug naar Johannesburg gereden (en ondertussen nog gestopt om een supergroot én lekker ijsje te eten!).
Verder ben ik deze week twee dagen (dinsdag en woensdag) met Heather meegeweest naar het Leger des Heils college. Hier worden de cadetten opgeleid die een carriere binnen het Leger nastreven. Heather moest hier lesgeven: handenarbeid. Ik vond het heel erg leuk dat ik meemocht, want ik houd wel van een beetje fröbelen. De mannelijke cadetten hadden af en toe wat motievatieproblemen,maar over het algemeen deediedereen zijn best. Het was ook nog eens hardstikke gezellig. We hebben o.a. een armbandje met bedels, boekenleggers, broches, tassenhangers en telefoonhangers gemaakt. Heel erg leuk! Tijdens het knutselen ging er (worship)muziek aan en er werd uit volle borst meegezongen. Dat klonk zo mooi! Echt leuk om ook dit eens mee te maken.
Heather noemt mij af en toe haar 'schaduw', omdat ik overal met haar mee naartoe ga. Maar ja, zo zie je wel veel en maak je vanalles mee. Door de tripjes van deze week heb ik Zuid-Afrika weer op andere manieren leren kennen. Heel tof!
Nou, ik ga maar weer eens aan het werk. Bedankt voor het lezen en tot volgende week!
Baie groete en soen!
Debbie
-
18 Oktober 2012 - 13:17
Sjaak:
Enfin zo te lezen was deze week idd heel anders dan de vorige weken! Beetje afwisseling kan ook geen kwaad natuurlijk, en zo heb je toch mooi wat van het land meegekregen! Soit en t mag dan groter zijn, Ellis Park, maar bij ons in het stadion worden iig niet zulke banale dingen als '... is kak' geroepen! Hou je taai daar meid! Dikke kusjes! -
18 Oktober 2012 - 14:28
Hilde:
Hee Debke,
Volgens mij is Sjaak een beetje jaloers dat hij zelf niet in dat hééééle grote stadion gezeten heeft! (grapje)
Heb je de beschrijvingen van alle handenarbeidopdrachten? Dan kunnen we die thuis maken als je terug bent! Lijkt me hartstikke leuk (met een t!)
Tot vanavond op skype!
Kussen ma -
19 Oktober 2012 - 00:23
Dorine:
Hoi Debbie,
Via de familietamtam hoorde ik dat je een blog bijhoudt van je belevenissen in Zuid-Afrika.
Boeiend om te lezen. Succes met je activiteiten. Het zal zeker niet altijd makkelijk zijn. In elk geval leuk dat je ook wat van Zuid-Afrika kunt zien.
Tsja en over MVV hoeven we het niet te hebben. Daar lijdt alleen de mannelijke tak aan :).
Groetjes Dorine -
21 Oktober 2012 - 14:19
Piet Meijer:
Lieve Debbie,
Geweldig wat je weer voor moois hebt gezien in AFRIKA, en gelukkig gaat het met Neil de goede kant op heel belangrijk.
Lief je bijnaam van "SCHADUW"hoe leuk is dat om het allemaal mee te maken....
Bij ons alles prima,en vanmorgen een halfuurtje met 0ma a/d telefoon lekker bijgebabbeld !!!!!!
Liefs van ons beiden met een dikke kus XXXX hou-doe.......de Meijertjes...... -
22 Oktober 2012 - 10:19
Henny:
Hoi Debje . Als schoolfrik kan ik natuurlijk niet nalaten eerst mijn zorg uit te spreken over de taal - en stijlfouten die er langzaam maar zeker insluipen. Mijn ( goede) invloed raakt nu zo'n beetje uitgewerkt. juli 2001 heb je daar voor het laatst van mogen profiteren. Als je terug bent in Nedereland kunnen we daar desgewenst bij een droge witte wijn nog wel een keertje op terugkomen. Het is leuk om te lezen dat je zo geniet van alle verschillende indrukken die je opdoet daar op het zuidelijk halfrond . Rugby wedstrijdje , tochtje naar het hospitaal , knutsellesje . ( ik zoek trouwens nog iemand die bij mij de knutsellessen naar een wat hoger level kan stuwen . Iets for you maybe ? Veel plezier verder en tot de volgende keer maar weer !!! liefs Henny -
24 Oktober 2012 - 14:28
Tante Riet:
hallo debbie
wat ben jij een kanjer zo in je eentje naar zuid afrika te gaan wij hebben de verslagen gelezen
het is een hele uit daging sorry dat ik niet meer gebelt heb voor je vertrek is het warm daar of is het
wel te doen met ome kees gaat het beter hij hoef niet geopereert te worden dat was een meevaller
ik ga je groeten en dikke kussen van ome kees en tante riet doei
-
25 Oktober 2012 - 23:06
Kristine:
Haaa Deb!
Fijn om een weekje wat anders te doen en wat te ontspannen! Zal af en toe wel even nodig zijn daar. Het is leuk om te lezen dat je zo van je tijd geniet meid! Een fijn weekend! Heel veel plezier en succes volgende week weer!
Dikke kus Kris
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
