Week 5 - Snotkop!

Hallo allemaal!

Er is weer een weekje voorbij, dus voila! Hier weer een reisverslag! Deze week heb ik me vooral beziggehouden met administratieve taken, ben ik naar een verjaardag geweest en heb ik een optreden bijgewoond van een Afrikaanse artiest. Ik heb dus weer genoeg te vertellen!

Goed, deze week heb ik me wat minder met de kinderen beziggehouden, maar heb ik eens gezien hoe het er bij de administartie aan toe gaat. Ik kan jullie vertellen dat dat ontzettend druk en stressvol kan zijn!

Om te beginnen zal ik uitleggen hoe de rolverdeling er binnen dit kindertehuis aan toe gaat (even tussen twee haakjes: terwijl ik dit zit te typen krijg ik een bordje met Afrikaanse lekkernijen voorgeschoteld: een stukje melktaart, een stuk spinazie/pecan quiche en een koeksister, wat heeeel zoet is en wat iets weg heeft van baklava... Jammie!). Heather is eigenlijk de grote bazin van het tehuis. Zij gaat over de gehele administratie en heeft eens in de week een moment dat ze naar het hoofdkantoor van het Leger des Heils gaat om daar te werken. Neil gaat over de financiën en behandelt bijvoorbeeld de salarissen van werknemers en de donaties die er worden gedaan. Ook beheert hij de uitgiften en geloof me, er wordt iedere week veel geld uitgegeven.

Waar moet je dan aan denken? Nou, allereest aan luiers. Jeetje mineetje, daar zijn er nooit genoeg van. Die vliegen er doorheen! Ten tweede kopen ze van die grote potten met melkpoeder. Vooral de kleine baby'tjes hebben eenpaar keer per dag melk nodig, dus die potten worden in grote getalen ingekocht. Ten derde moet je denken aan kleinere producten als luchtverfrisser (het kan heel erg naar volle luiers stinken kan ik je vertellen!) vaseline, wcrollen, poetsdoekjes, dettol, handzeep enz. Deze producten moeten iedere week wel een keer gehaald worden. Waar? Bij de Makro, die hebben ze hier ook! Ik ga regelmatig met Heather mee om deze spullen te halen... nou... dan is meteen ook heel het busje vol. En wat een gesleep dat dat is!

Maar goed, naast het inkopen van producten en zorgen dat er altijd genoeg is voor alle baby's, moet er ook veel op papier geregeld worden. Als een kindje naar het kindertehuis komt, moet de rechtbank dit bijvoorbeeld goedkeuren. Daar is een formulier voor nodig. Denk ook aan medische papieren: er moet meteen nadat het kindje hier is aangekomen onderzocht worden of het misschien enge ziektes als aids of tbc heeft. Daar moet ook melding van gemaakt worden. Verder moet er worden gekeken of de biologische ouders nog interesse hebben om hun kind terug te nemen. Sommige ouders kunnen namelijk niet voor hun kind zorgen en zien een kindertehuis als laatste redmiddel. Als dit niet het geval is moet er adoptie overwogen worden en daar is ook weer een hele lange procedure voor nodig, kortom... dit papierwerk (en het wachten daarop) kan soms heel stressvol en vermoeiend zijn! Maar ja, al deze kindjes verdienen een goede toekomst in een gezin. Of het nu het eigen gezin is, een adoptie- of een pleeggezin, het kindmoet altijd goed terecht komen.

Naast de bergen papierwerk en het vroege opstaan (aan de administratie begin je al om 5:45...) zijn er ook andere dingen die ik deze week heb gedaan. Zo ben ik naar de verjaardag van Paul geweest. Paul is de man van de zus van Heather (mmm eigenlijk gewoon haar zwager). Ik kan jullie vertellen dat een Zuid-Afrikaanse verjaardag er precies hetzelfde aan toe gaat als een Nederlandse. Oké, ze hebben hier misschien geen schaaltjes met kaas en mosterd, maar het komt wel erg op hetzelfde neer: zitten, praten, eten en drinken. Wel vond ik het opvallend hoe ze daar wonen. Ik ben natuurlijk het kindertehuis gewend, maar de wijk waarin zij wonen is te vergelijken met een soort van vakantiepark. Alle huizen zagen er ongeveer hetzelfde uit en er was een enorme muur met prikkeldraad omheen gebouwd. Ook was er beveiliging aanwezig. Als je de wijk in of uit wilde, moest je een bepaalde code invoeren en dan pas ging het hek van de wijk open. Bij ons kun je bijna overal gewoon inrijden als je dat wilt. Heel apart om te zien.

En dan nu de klap op de vuurpijl (en de uitleg van de titel van het reisverslagvan deze week)! Ik ben gisteravond naar de Afrikaanse artiest Snotkop geweest. Ja, hij heet Snotkop, ik moest er eerst ook aan wennen. Maar het betekent zoiets als 'snotaap' in het Nederlands. Hij trad op in een pub (niks alcoholisch gedronken omdat ik met mensen van het Leger des Heils op pad was, die mogen van hun religie niet drinken) waar voornamelijk Afrikaans gesproken werd. Hoewel Afrikaans in veel opzichten op het Nederlands lijkt is het wel heel moeilijk te verstaan als a) het in een drukke pub is, en b) de ober echt super onduidelijk en snel praat! Engels dus maar!

Maar goed, het optreden was een hele ervaring en ik heb echt een topavond gehad! Christa is helemaal weg van hem, net als alle vrouwen om ons heen (ik moet zeggen dat er opvallend veel vrouwen van middelbare leeftijd stonden..maar goed). Hij zong goed live, hij liet af en toe zn wasbordje zien en schudde het hele optreden met zn heupen! Na de show konden de fans (ik kan mezelf daar nu toch wel tot rekenen!) met hem op de foto. Dat hebben Christa en ik ook gedaan! We stonden helemaal vooraan in de rij. Toen bleek daar toevallig ook een soapactuer van de Afrikaanse soap Binnenland te staan en hij wilde voorpiepen! Nou mooi niet! Christa en ik zijn toch eerst met hem op de foto gegaan. Ha!

Zo, ik ga maar weer eens stoppen. Ik moet zelfs een beetje opschieten want Christa, Heather, de receptioniste Lucia en ik gaan zo naar Ladies Camp. Dit is een spiritueel weekend waarbij een aantal vrouwen van het Leger des Heils samenkomen. Er werd al aan mij gevraagd of ik mn bijbel had meegenomen. Ik ben dus heel benieuwd! Jullie zullen mijn ervaringen van dit weekend in mijn volgende verslag lezen!

Baie groete en soen!

Debbie