Week 12 - De laatste...

Hallo allemaal!

Inmiddels ben ik alweer een weekje terug in Nederland. Jeetje, dat was wel weer even wennen. Je komt weer terug in het leven wat je gewend was en dat is af en toe wel even gek. In deze laatste blog zal ik vertellen over het afscheid, de terugreis en het weerzien met mijn familie.

De laatste paar dagen in het kindertehuis zijn voorbij gevlogen. Na het weekendje in Venda was het eigenlijk nog maar twee dagen werken. Dinsdag was de aller-aller laatste dag en toen heb ik me eigenlijk vooral bezig gehouden met afscheid nemen van het personeel en de kindertjes. Dat was wel eventjes slikken hoor. Ik besefte heel goed dat ik ze waarschijnlijk nooit meer zou zien. Maar ja, dat wist ik natuurlijk van te voren toen ik aan dit avontuur begon. Het is een heel dubbel gevoel. Aan de ene kant ben je verdrietig dat je afscheid moet nemen, maar aan de andere kant ben je ook weer heel erg blij dat je je familie weer gaat zien.

En toen, dinsdagavond nadat ik mijn koffers had gepakt, was het zo ver. Rond een uur of 8 stapte ik met Heather, Neil en Christa in de auto en keek ik voor de laatste keer naar Ethembeni. Toen we wegreden heb ik wel een paar traantjes laten vloeien. Dit was het dan en dat besefte ik me maar al te goed. Gelukkig was ik niet de enige die even een moeilijk momentje had. Naast en voor me hoorde ik gesnik. Ik bedacht me dat als we op het vliegveld aan zouden komen, het waarschijnlijk nog moeilijker zou worden.

Eenmaal op het vliegveld van Johannesburg heb ik mijn koffers afgegeven (ik had al online ingecheckt) en zijn we voor de laatste keer bij Mug and Bean (een van mijn favoriete Zuid-Afrikaanse restaurants) gaan eten. Daar had de familie Rossouw nog een verrassring voor me. Christa had voor mij een scrapbook met allerlei foto's van mijn tijd in Zuid-Afrika gemaakt. Op de laatste bladzijdes hadden Heather, Neil en Christa allemaal een persoonlijk briefje voor me geschreven. Toen ik dat zag schoot ik weer vol!

Na het eten was het dan echt tijd voor het afscheid en jeetje mina dat was me moeilijk. Bij de douane hebben we afscheid genomen en dat was erg emotioneel. Ik heb natuurlijk bijna 3 maanden bij hun gewoond en onderdeel uitgemaakt van hun gezin. Het is dan even heel hard dat je je 'Zuid-Afrikaanse familie' (want dat zijn ze inmiddels geworden) achter je moet laten. Je weet ook niet wanneer je ze weer gaat zien. Goed, na iedereen eens flink geknuffeld te hebben ben ik maar gewoon door de douane gegaan (een man probeerde me een beetje te trootsen en zei dat ik niet moest huilen). Ik voelde me heel raar. Het gevoel wat je hebt is zo moeilijk te omschrijven. Aan de ene kant voel je je verdrietig door het afscheid, maar aan de andere kant voelde ik me plotseling ook heel erg blij. Ik ging naar huis en zou mijn familie weer zien.

Om 23:59 (ja echt) vertrok mijn vlucht terug naar Amsterdam. Het was wel echt fijn dat je 11 uur voor jezelf hebt om alles een beetje te verwerken. Wat ook fijn was dat ik toch heb kunnen slapen. Normaal kan ik dat niet zo goed, maar nu was ik echt doodmoe. Ik denk dat dat kwam door alle emoties. Rond 10:15 Nederlandse tijd landde ik in Amsterdam. Enne... het was zo KOUD!!!

Het weerzien met mijn familie en vriendje was onbeschrijfelijk. Ondanks dat je ze toch veel hebt gesproken via de mail en skype, gaat er toch niks boven ze echt weer te zien en vast te kunnen pakken. Helaas was er niemand te zien van het programma ´Hello Goodbye´ om dit moment vast te leggen, dus stop ik deze herinnering gewoon bij alle anderen die ik heb van 3 maanden Zuid-Afrika.

Het is zo iets bijzonders wat ik heb beleefd in Zuid-Afrika en ik ben zo ontzettend trots dat ik dit heb gedaan. Je leert er ontzetend veel van en ik denk echt dat ik er een beter mens van ben geworden. Ik raad ook iedereen aan om, als je de kans hebt, zo iets als dit te doen. Het werk brengt je weer met beide benen terug op de grond en je gaat beseffen hoe goed wij het eigenlijk hebben in Nederland.

Goed, dit was het dan. Mijn allerlaatste blog. Heel erg bedankt voor het lezen en het meeleven. Heel veel groetjes en we zien elkaar vast weer binnenkort. Voor de laatste keer:

Baie groete en soen!

Debbie